روستای بوریدر یکی از روستاهای استان کردستان است. این روستا در بخش مرکزی شهرستان سروآباد و تابع دهستان پایگلان میباشد که با شهر سروآباد ۲۶ کیلومتر فاصله دارد. روستای بوریدر ۲۶ کیلومتر با مرکز شهرستان و مرکز بخش، ۷۵ کیلومتر با مرکز استان، ۴ کیلومتر با روستا هرسین، ۷ کیلومتر با روستا چشمیدر و ۱۲ کیلومتر با روستا بیساران فاصله دارد. جاده روستا بوریدر از روستا تا سروآباد که مرکز بخش است به طول ۲۶ کیلومتر آسفالت میباشد. با آسان بگرد همراه باشید تا به معرفی بیشتر این روستا بپردازیم.
روستای بوریدر
مزارع دره زنجیر، هیش و میش، سه رمه ران، فراوا، واری ته وه ر، زه ویه گه وره و چه مه ی خه سروبه گ مزارع تابع روستا بوریدر هستند. در اطراف روستا وجود کوههای زیبای کالیسر و ئاسیاوه کونه و همچنین چشمههای هانه کاکیان، زاندره و کوچکه چه رمه گ زیبایی روستا را دو چندان کرده است. بطور کلی روستا دارای موقعیتی کوهستانی و درهای است که دارای آب و هوای معتدل و کوهستانی میباشد.
در گذشته نام روستای بوریدر، ببری در بوده است که به دلیل وجود ببرهای وحشی که در این منطقه زندگی میکردند این نام را روی روستا گذاشته بودند. این روستا بسیار قدیمی است و قدمت آن به زمان عبدالله بن عمر و دوران اولیه اسلام باز میگردد. مسجد عبدالله که قدمتی ۳۰۰ ساله دارد مسجد روستا است که مردم در آن نماز میخوانند.
روستای بوریدر دارای امکاناتی همچون آب، برق و مخابرات، پست بانک، گیرنده تلویزیون، شعبه نفت، درمانگاه، فروشگاه تعاونی، پایگاه مقاوت بسیج و دو مسجد است، علاوه بر آن در این روستا مدرسه تا مقطع دبیرستان وجود دارد.
گفتن است که ۵۰۱ نفر از افراد روستا باسواد هستند که ۲۸۱ نفر از این تعداد مرد و ۲۲۰ نفر دیگر زن میباشند. در این منطقه درختهای ارغوان، بلوط، بنه، زالزالک، گلابی وحشی و آلبالوی کوهی همچنین گیاهان دارویی گل ختمی، گل گاوزبان، بومادران، شیرین بیان، خاکشیر و … رشد میکنند. کشاورزان از طریق آب رودخانهها و چشمههای منابع آب شرب زمینهای کشاورزی خود را آبیاری میکنند.
اهالی روستای روستای بوریدر
شغل اکثر مردم روستا بوریدر باغداری، دامداری، کشاورزی و کارهای ساختمانی است و روستاییان از این راه امرار معاش میکنند. روستاییان غالبا به کشت شبدر، گندم، جو، پیاز، گوجه فرنگی و سیب زمینی میپردازند که این کشتها را به صورت دیمی و آبی انجام میدهند. همچنین در باغهای خود انواع درختان زردآلو، گلابی، توت، آلوچه و سیب را میکارند.
این اهالی امروزه در زمینه فعالیتهای تولیدی همچون کارگاههای نجاری و جوشکاری، صنایع دستی همچون قالی بافی و کار بر روی ماشین آلات راه سازی فعالیت میکنند. از میان تمام جمعیت روستا ۳۴۲ نفر از آنها شاغل هستند که ۳۲۲ نفر از این تعداد مرد و تنها ۲۰ نفر آنها زن میباشند. با استناد به سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۹۰ جمعیتی معادل ۹۴۹ نفر را دارد که ۴۷۰ نفر از این تعداد مرد و ۴۷۹ نفر زن هستند که در ۲۹۴ خانواده تقسیم شدهاند و نسبت جنسیتی آنها ۹۸ میباشد.